1e Werkweek: 3e, 4e & 5e werkdag | 4, 5 & 6 Maart 2020

Woensdag 4 maart 2020

Uitgeslapen dus, heerlijk! Dit keer pas om 04.30u achter m’n computertje, scheelt toch 1,5 uur en gisteravond op tijd naar bed gegaan: 20:30u, dat helpt! Ik ben op tijd in de call, twee van mijn collega’s zijn al in de call, dame uit Londen en dame uit Bukarest. Het valt mij op dat ik eigenlijk heel fit ben! Nadat we compleet zijn, starten we onze meeting. Op de momenten dat ik niet hoef te praten, gooi ik snel wat van die dikke boterhammen in de toaster (dan is het nog wat, zit volgens mij veel suiker in dat brood) en tap een nespressootje uit het (ook al) brandweer rode apparaat. Snel wat jam van de ShopRite (die zelfs nog beter smaakt dan de Golden One van Choc O Pain die al op is) op de toast en een yoghurtje. Even wat sneller kauwen als mijn beurt er weer aankomt om te spreken. Ik mag namelijk niet met volle mond praten van m’n moeder.. Zo rond 06:00u hebben we even een break. Eén van mijn collega’s heeft een andere meeting (is natuurlijk al 12:00u Europese tijd) die hij moet bijwonen, dus spreken we af na een half uurtje weer terug in te bellen. Dat komt mooi uit! Even twee dikke boterhammen nu in de toaster voor Marco, jam erop, nespresso en yoghurtje, zo, ontbijt op bed. Kan ik snel even douchen, aankleden en ben ik weer fris en fruitig en klaar om in te bellen. Zo, we kunnen weer.

Marco is wederom lekker vroeg op kantoor, heeft weer een goeie dag, ze zetten goeie stappen vooruit. Tussen de middag gaat hij met een collega even ergens een broodje eten en vanavond heeft hij een etentje in de stad met collega’s. Geweldig, dát is echt leuk, krijg je nog meer van het ‘gewone’ locale leven mee!

Rond 15:00u locale tijd sluit ik mijn werk af. Ik heb nog even een video-gesprek met mijn lieve papa en mama. Super leuk en ik leid ze rond het appartement en het uitzicht. Heel leuk ze even te zien en te spreken.

Ik zet nog even een was aan, en besluit naar Staples te wandelen. Het is prachtig weer, zo’n 12-13 graden en tijd voor mijn zomerjas! Rugzakje om en op naar Washington Boulevard. Ik heb het even opgezocht en denk dat ik het wel kan vinden. Het gaat vrij soepel en ik kom in de buurt. Maar dan raak ik een beetje de weg kwijt. Ik kijk op het fotootje dat ik thuis maakte van de route maar kom erachter dat mijn brilletje dus nog in mijn winterjas zit 😢. Hoe ik ook het fotootje probeer te vergroten, ik kan niet goed zien hoe de straten lopen of heten. Dan maar op gevoel, ik vrees met grote vrezen want ik weet hoe dit meestal afloopt. Na een minuut of 10 merk ik dat ik dus een rondje ben gelopen. Ik probeer toch nog even het fotootje op mijn telefoon, kansloos. Nou ja, als ik het nu niet snel kan vinden ga ik terug naar huis. Maar heb ik in ieder geval weer een mooie wandeling gemaakt. Ik loop een andere richting op, het is heel druk met verkeer op dit punt. Auto’s 8 rijen dik naast elkaar. Ik vervolg mijn weg gewoon over de stoep een richting op waar ik denk dat Washington Blvd ligt. Er staan allemaal van die oranje-witte pionnen over de stoep verspreid, ik kijk nog even omhoog of er iets met de gevel is oid, maar zie niets. Ik kom nog meer pionnen tegen en kom er al snel achter waarom die daar staan. Voor mij doemt namelijk een tunnel op, dit blijkt de Holland Tunnel te zijn (verbinding tussen New Jersey en New York). Aan de overkant zie ik een beveiliger uit z’n loge komen, pakt een megafoon en roept mij iets toe. Ik kan hem niet verstaan maar heb wel een idee wat hij zo’n beetje probeert te zeggen. Ik steek mijn hand op en loop weer braaf terug. Ik heb gewoon wat met die Tunnels, komt natuurlijk door de namen die ze dragen: Lincoln, Holland.. Ik loop weer helemaal terug, kruis de drukke straat (nu begrijp ik waar al die auto’s vandaan komen) en volg een richting op mijn gevoel. Ik passeer nu dus de man van de loge. Ik steek mijn hand even op, ‘any time’ zegt hij. Ik denk laat ik hem vragen waar ik Staples aan de Washington Blvd kan vinden, hij wijst mij enkele richtingen, onder het spoor door, eromheen, weg naar boven, goed ik dank hem vriendelijk. “Sorry if I scared you ma’am”. “No worries, thank you for saving my life!”

Ik vind Staples zowaar, wat een ruime keurige zaak. Ik ga op zoek naar de muismatjes. Ik vind een hele functionele, past goed en geeft goede ondersteuning aan je pols. Misschien wel goed in combinatie met de keukentafel en dito stoel. Ik wilde eigenlijk een beetje gekke, een typisch Amerikaanse ofzo. Nou die vind ik, even verderop. Het uitzicht op Manhattan met ’t Empire State Building in het midden. Die moet ik natuurlijk hebben, geweldig! Maar ja, die andere is wel beter. Ach ik ben morgen jarig, ik neem ze allebei! A birthday gift, ‘from me to me’. Het zijn ook nog eens kosten die ik kan aftrekken van mijn bedrijfje. Ik keur het goed.

Onderweg voel ik aan mijn fitbitje dat ik de 10.000 stappen vandaag weer heb bereikt. Ike zou trots op mij zijn. Ik mis haar weer, met z’n twee wandelen en even koffie doen is toch een stuk gezelliger. Zo vaak als mogelijk proberen we het te plannen, maar afgelopen jaar is het er zo weinig van gekomen. Gelukkig hebben we nog wel samen kunnen wandelen vlak voor wij vertrokken. Daar teer ik dan maar even op.

Bij het appartement besluit ik nog even langs de receptie te gaan, die zich dus wonderlijk op de 2eetage bevindt. Enkele stopcontacten doen het niet, er is iets met het screen in onze slaapkamer, er mist een filter in de afzuigkap en 1 van de kastdeuren sluit niet. Allemaal geen grote issues, behalve de stopcontacten dan, maar fijn als het opgelost kan worden voor die 4-6 maanden dat wij hier zitten. Er zitten vier vriendelijke mensen, een kerel noteert de ‘klachten’ en we maken nog een praatje. Waarom wij hier zo lang zijn, waar in Holland kom ik vandaan, etc. Wat heerlijk om even met mensen face to face te praten, even een chit-chat gesprekje te hebben. 

Met een uur staat er een allervriendelijkste dame van Maintenance voor de deur. Stopcontact reset zij binnen 2 seconden, hup opgelost en de overige zaken worden binnen twee weken in orde gemaakt belooft zij. Er was in het weekend al iemand langs geweest om naar het screen te kijken, mocht van ons terwijl wij niet thuis waren. Ik hoop wel dat de man zijn schoenen heeft uitgedaan bij de deur, ik had net alles ontsmet.. 

De dame van Maintenance vraagt of verder alles naar wens is, of wij nog additional supplies nodig hebben etc. Nee hoor, alles is perfect en voldoende. Nog een hopeloze poging om wat bij te slapen, het lukt mij gewoon niet.

Donderdag 5 Maart 2020

Vandaag ben ik jarig. Ik heb nog nooit zo weinig mensen gezien op mijn verjaardag. Ik mis het thuisfront maar lieve leuke berichtjes stromen binnen, hartstikke lief. Mijn collega’s zingen een liedje voor mij, heel kort maar hoor en ‘smiddags heb ik een video-gesprek met mijn lieve schoonmama en -papa. Ik leid ook hen rond in ons appartement. Verder geniet ik iedere dag van mijn verjaardagskadootjes die ik kreeg voor wij vertrokken.

’s Middags krijg ik dan toch nog bezoek! Het is de man van Maintenance. Het zijn allemaal Aziatische mensen hier die het gebouw beheren en onderhouden. Ontzettend vriendelijk en bescheiden. Hij komt voor de reparatie van de kastdeur, heeft allerlei zware tassen met gereedschap bij zich. Ik kijk nog even naar zijn schoenen, zal ik beleefd vragen of hij ze wil uit doen, maar ik vermoed dat het daar niet beter van zal worden. Zodra hij weg is, maar gewoon weer even een dweiltje, das een beter idee. De man spreekt erg slecht Engels maar met gebaren komen we een heel eind. De deur is met 10 minuten gefixt. Ik gebaar nog naar het screen maar begrijp dat dit een lastige is. ‘Sklien is vellie expensif’.  Ja OK, begrijp ik en ik slik maar in dat de huur van het appartement ook very expensive is. Nou, het te korte gordijn is ook wel prima joh. Het filter voor de afzuigkap is besteld en wordt met zo'n twee weken geleverd. Hartstikke fijn.

’s Avonds is Marco eerder thuis, 18u. Buiten adem komt hij binnen en brengt uit ‘het helpt niet’. Wat helpt niet, oh je bent weer via de trappen naar boven gekomen. Hij knikt en stamelt ‘Ik heb nog nooit zóveel moeite gedaan en zóveel tijd besteed (3 kwartier..) voor zó’n lullig bosje!’ Hij heeft 3 bosjes bloemen bij zich en een fles wijn. ‘Van de hele familie voor je verjaardag’. Oh, wat super lief! De bloemen zijn hier inderdaad bij lange na niet wat wij gewend zijn in NL en (uiteraard) peper duur. Ik zet de bloemen snel in een vaas, stel je voor dat ze verder verwelken, en stuur een foto aan het thuisfront. Marco schaamt zich een beetje, vraagt zich af, wat zullen zij denken, hebben we daar ons goeie geld aan uitgegeven 😢 Hij kon geen bloemist in de buurt ontdekken dus naar de ShopRite. Daar moest hij de bloemen bij een meneer ophalen en vervolgens afrekenen bij de klantenservice waar hij achter in de rij aansloot met mensen die vouchers probeerden in te leveren. Een mevrouw die een papiertje tevoorschijn tovert, cashback 1 dollar, wordt niet door het systeem herkend, groot dik sinterklaas boek erbij, blader, blader, nee niet te vinden, enz enz. Ik zie hem daar al staan met stoom uit z’n oren. Nou, dat maakt de bloemen nog specialer! Ik vind het hartstikke mooi en geweldig lief en daarbij, de wijn maakt het al helemaal goed! Net zoals de andere kadootjes die ik op afstand ontvang. Gaan we allemaal goed besteden en van genieten komend weekend!

Na het voetenbad voor de bloemen, lopen we door de Streets of New Jersey en komen bij de City Bistro. Die had ik gespot in het weekend en leek mij een heel leuke tent. Het is er waanzinnig druk, hele families met kleine kinderen aan lange tafels, groepen vriendinnen aan hoge tafels en de bar afgeladen met mensen, ik denk groepen collega’s. Welgeteld hangen er 6 mega grote tv schermen aan muren en plafonds met allemaal andere programma’s (ondertiteld, dat gelukkig wel). Vooral heel veel sport is er te zien op de schermen. We nemen plaats aan een (lage) tafel voor 4. De ober komt met de menukaarten en een fles water ‘Hi guys, how’r u doing, nice having u. Are you waiting for some more people (ja ik zou wel willen maar..) or is it just the two of you?’ Ah ja, ik zie achterin nog enkele hoge tafels voor twee vrij. ‘Ah no worries!’ Maar wel zo netjes bedenken wij om niet een tafel voor vier bezet te houden met z'n twee en ook prima plaatsen! Erg gezellige tent en prima hoge stoelen en tafel. Het eten is echt goed, we zijn best beetje verbaasd, want de avond ervoor is Marco met collega’s gaan eten en dat was vooral vet en heul veel! Dit is echt goed eten, heerlijk Burrata, pasta’s met een erg lekkere Pinot Noir uit Californië. Het wordt steeds drukker in de Bistro, we kunnen elkaar nauwelijks nog verstaan. De mensen zijn hier zo enthousiast waardoor zij steeds harder gaan praten denk ik. Het is er ontzettend gezellig. Uiteindelijk zijn er toch nog heel veel mensen op mijn feestje! Maar wij moeten naar bed 🏃‍♀️🏃‍♂️, dus toetje slaan we over.

Bijzondere verjaardag in New York. Ik ben benieuwd wat en welke locatie Marco voor mijn volgende verjaardag in petto heeft, de lat ligt nu wel erg hoog 😉.

Vrijdag 6 Maart 2020

Aan het eind van onze 5e werkdag hebben wij nog zoveel plannen in ons hoofd om onze 1e werkweek leuk af te sluiten, maar we wokken de koelkast leeg en vallen in diepe slaap. We zijn beetje afgepeigerd.