16e Week | Zaterdag 13 t/m Woensdag 17 juni

Zaterdag heb ik mijn werk afgerond voor komende 1.5 week. Gedocumenteerd, in gang gezet en overgedragen. Heerlijk idee om over 1.5 week weer fris te starten en nu even alleen maar vakantie te vieren. 

Vandaag willen wij naar het strand. Zal een heel andere ervaring worden dan de eerdere keren dat wij de kant van Long Island kozen met de uitgestorven stranden.

Wij rijden via de Holland Tunnel naar NYC en via de East River Tunnel naar Brooklyn. Het is inmiddels ongelofelijk druk op wegen en in straten. De wegen vanuit Brooklyn naar NYC staan compleet vast vanwege het verkeer. Alles komt echt weer op gang.

Vanuit Brooklyn rijden wij eerst naar Coney Island. Bizarre buurt met zo veel uitersten. De enorme kermis aan het strand, de ongelofelijke armoede die afstraalt van de mensen op straat, de vreselijke en immens hoge en verwaarloosde bunkers waar mensen wonen om verderop achter slagbomen met politie posten enorme villa’s en dure auto’s te zien. Hele delen van stranden zijn niet toegankelijk voor het publiek, alleen voor de directe bewoners.

Coney Island is een woonwijk in Brooklyn die iedere zomer verandert in een attractiepark voor vakantiegangers. Mensen van binnen en buiten de wijk komen dan massaal naar het strand en naar het enorme pretpark. Naast het Wonder Wheel-reuzenrad, Luna Park en de beroemde Cyclone-achtbaan, zijn er ook vele straatartiesten, het circus and Mermaid parade. Dit alles normaal gesproken in juni. Ieder jaar op 4 juli is er ook nog een wedstrijd hotdogs eten…

Dit geeft een heel andere, een excentrieke sfeer in de wijk. Zolang dit er niet is, is het zoals wij het nu ervaren. Voor nu hebben wij het wel gezien en niet de behoefte op deze plek uit te stappen.

Wij rijden door naar Long Beach op Long Island. Wij nemen één van de afslagen, een straatje in richting strand. Wij komen hierbij langs een soort van Diner. Tafels, stoelen en parasols uitgezet over de parking nodigen uit om hier even neer te strijken. Heerlijk een bescheiden lunch in het zonnetje. Na de lunch lopen wij de straten door richting strand. Maar ook hier, een afgesloten strand, alleen toegankelijk voor de bewoners aldaar.

Wij lopen terug naar onze auto en proberen het verderop. Het is schitterend weer, wij kunnen ook hier langs de weg onze picnic uitstallen. De zon schijnt toch wel en mensen kijken hier nergens van op. Dat is wel wat wij hier ervaren, hier in de regio laat men iedereen in zijn of haar waarde. Doe wat je wil, draag wat je wil en heb het vooral naar je zin. 

Na een aantal kilometers verder, parkeren wij onze car in een woonwijk. Mooie wijken en mooie huizen met die typische veranda’s. Je ervaart wederom die typische ‘American Lifestyle’. Hier mogen wij wel het strand op. Op de boulevard aan het strand is het heel bedrijvig maar mensen volgen hun weg, geordend in aangegeven richtingen. Huizen en appartementen zijn hier gebouwd aan de boulevard. Bij één van de appartementen op de begane grond, is er een oudere dame met lang grijs haar die in haar hippie jurk met een enorme houten kralenketting staat te swingen op haar hippie muziek op haar hippie balkonnetje. Geweldig. De buren zullen het vast gewend zijn.

Op het strand zitten strandwachten in een laag stoeltje op hoog gecreëerde zandbergen op de uitkijk. Wij liggen heerlijk in de zon op onze meegebrachte lakens en handdoeken. Heerlijk dagje strand.

’s Avonds maken wij plannen voor de volgende dag. Wij hebben de Niagara op ons lijstje staan. Een bezoek in aangepaste vorm, dat weten wij, maar willen dit graag ondernemen. We vinden een mooi en luxe hotel aan de rand van de rotsen met uitzicht op de watervallen. Super, doen we. Nadat wij geboekt hebben zien wij het adres, in Canada.. Hmm, hier hebben wij even zitten slapen want daar kunnen wij niet komen. De grens met Canada is nog steeds dicht. De reservering is non-refundable. Wij sturen een bericht als antwoord op de bevestiging van onze reservering via de site van het hotel. Wij bellen een nummer, staan meer dan een kwartier in de wacht om vervolgens te horen dat wij een ander nummer moeten bellen. Op dit nummer blijkt niemand beschikbaar, ivm COVID. Wij sturen een mail, maar ook hier een auto-reply. We checken nogmaals de informatie over de grensafsluiting. Was eerst tot 21 mei maar is nu toch echt verlengd tot 21 juni. Nou ja, stom van ons, niet goed naar het adres gekeken, dachten dat het in Amerika was. Maar dan, na een uurtje ontvangen wij een bericht via de site. Begrijpelijke vergissing en onze reservering is gecanceled. Er staat niet bij of dit kosteloos gebeurt maar daar hebben we maar even vertrouwen in. Wij boeken nu een ander hotel. Simpel, basic, geen uitzicht, prima. De volgende ochtend ontvangen wij een keurige mail dat onze boeking kosteloos is geannuleerd en zij hopen ons in de toekomst alsnog te mogen verwelkomen. Heel netjes, ik heb het weleens anders meegemaakt.

Zondagochtend vertrekken wij richting Niagara Falls. Het is 6,5 uur rijden maar wij maken er een uitje van. Dus met voldoende stops langs de weg. Gelukkig kun je inmiddels weer gebruik maken van toiletten. De route naar het Noorden is ook weer erg mooi. Prachtige natuur en veel groen. Onderweg genieten wij van koffie met schitterende Scenic Views.

Wij rijden ook een deel door Pennsylvania. Onderweg voor een koffie is het opvallend dat best veel mensen geen masker dragen, ook niet in de winkels/tankstations. Heel bijzonder, bij ons in de buurt kom je echt een winkel niet binnen zonder masker.

’s Middags komen wij aan bij ons hotel en lopen van daaruit naar de watervallen. De natuur eromheen is al schitterend maar de watervallen zijn waanzinnig indrukwekkend. Aan de overkant ligt Canada en geeft ook een mooi uitzicht. De bruggen zijn vanzelfsprekend afgesloten evenals de uitkijktorens en de Caves. Ook de ‘Maiden of the Mist’ is uit de vaart, dus je kunt niet onder de watervallen door. Dat wisten wij van tevoren maar blijft nog steeds meer dan de moeite waard om dit alsnog op deze (aangepaste) manier te kunnen meemaken.

De watervallen behoren tot de grootste en bekendste watervallen ter wereld. Het bestaat uit drie delen: de Horse Shoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls. Het ligt op de grens van de US en Canada tussen de steden Niagara Falls in de Amerikaanse staat New York en Niagara Falls in de Canadese provincie Ontario. De steden zijn verbonden door de Rainbow Bridge. De watervallen zijn voor het eerste gezien in 1680. De hoogte van de val is gemiddeld 60 meter maar vooral de enorme breedte maakt het zo'n spektakel. Vanuit de watervallen wordt er electriciteit opgewekt, zowel aan Amerikaanse als Canadese kant.

’s Avonds rijden wij verder de wijken in rondom Niagara Falls maar daar word je niet vrolijk van. Er staan ontelbaar veel huizen, de ooit zo mooie en grote typische Amerikaanse huizen langs de vele straten zijn deels of geheel dichtgetimmerd, grote gaten in daken en wanden, huisraad in de voortuin waar mensen gewoon nog wonen. Nekken worden verrekt wanneer wij door de straten rijden. We bedenken wat wij zullen eten. Terrassen/restaurants en supermarkten zijn hier allemaal gesloten en ook bij ons hotel kunnen wij niets eten. Alles is hier eigenlijk gesloten, behalve de souvenirs winkeltjes bij de watervallen. Onze van thuis meegenomen broodjes zijn inmiddels ook op. Wij vinden een McDonalds drive thru en bestellen hier een grote friet en medium cola. Prima zat voor nu. Op de parkeerplaats vallen wij behoorlijk op met onze imponerende witte Police Car. We worden goed in de gaten gehouden. Wij eten onverstoord onze frietjes, deponeren ons afval in de afvalbak en met gierende banden deze wijk uit. Wat een deprimerende bende, als ik dat mag zeggen vanuit onze veel te grote 7-zitter..

Maandagworden wij gewekt door weer een prachtige zonsopgang. Wij hebben heerlijk geslapen. Nadat wij ons papieren-zak-ontbijt uit de lobby hebben opgehaald, pakken wij onze spulletjes bij elkaar. Het ontbijt laten wij voor wat het is, behalve het flesje water. Het bestaat namelijk uit een in plastic verpakt koffiebroodje en een muffin. Beide smaken een beetje nergens naar, smaakt vooral naar veel suiker en karton. Als ik al weet hoe karton smaakt. Maar goed, overal zit hier suiker in. Vooral ook in brood. Je moet echt je best doen om producten te vinden zonder al te veel of geen suiker. 

Op de terugweg stoppen wij in Syracuse. Grote stad en wij willen even naar de Macy’s. De Malls zijn bij ons in de buurt nog steeds gesloten. In deze omgeving zijn de warenhuizen in de Malls geopend die een directe in-/uitgang naar buiten hebben.

Heel vreemd om dan weer zo’n zaak binnen te stappen. Overal staan hand sanitizers klaar voor gebruik en iedereen heeft een mondkapje voor het gezicht. Een verkoopster maakt Marco heel enthousiast complimenten over zijn blauwe ‘masker’. Een haarband leggen wij uit. “What ever works, looks fentestic on you!” De dame vraagt meteen of zij ons ergens mee kan helpen. Ik zoek Bobbi Brown. “Oh, we don’t have much of these products unfortunately.” Ze brengt ons bij een schap waar enkele laatste aanbiedingen uitgestald staan maar zij hebben inderdaad niets van Bobbi Brown. “Sorry love”. We lopen verder de zaak door en ik vind de stand van Estée Lauder. Mijn andere favoriet. Een andere vriendelijke oudere dame van de EL stand vraagt of zij ons kan helpen. Yes please. Een nachtcreme met serum voor ogen en gezicht. Zij wijst heel vriendelijk op een creme voor startende rimpels. Ik heb mijn masker voor dus leg haar uit dat ik dat station allang ben gepasseerd. Na 54 lentes heb ik wel wat stevigers nodig. Je kunt niets proberen, alles dat er staat is leeg. Compleet schoongemaakt en leeg. De dame geeft aan dat het allemaal heel anders werken en verkopen is op deze manier. Maar dat lukt haar prima. Met een selectie aan heerlijke producten, waar ik altijd weer heel blij van word, legt zij uit dat zij nu een actie hebben en dat zij 15% korting mag geven. Daarnaast krijg ik nog een etui met EL producten cadeau. Verder vertelt de dame dat zij een extra potje nachtcrème in de tas heeft gedaan en wenst ons nog een heel fijne dag. Buiten zien we dat zij twee etuis met ieder 7 producten cadeau heeft gedaan en twee extra producten van wat ik zojuist heb gekocht, de variant voor de dag. Wat een super schat. 

Marco moet nodig een nieuwe korte broek. Hij heeft er slechts één meegenomen vanuit NL. ik koop wel wat in Amerika, maar dat liep wat anders. De korte broek is door het vele dragen en vele wassen inmiddels compleet versleten. Er zit zelfs een slijtage gat in sinds gister 🙈. Wij doen ons best maar kunnen niets vinden bij Macy’s. Wij proberen de zaak ernaast, JC Penny. Die is ook open. Eenmaal binnen blijkt het zo enorm druk en overal een chaos dat wij meteen de zaak weer uit gaan. Misschien dan maar een spijkerbroek verknippen.

Na een paar uur rijden, nemen wij de afslag bij Scranton. Een dag eerder hebben wij daar op een hoog punt een koffie gedaan bij de Starbucks. Nu rijden wij naar hetzelfde punt maar dan naar Olive Garden. Buiten zitten een aantal mensen op het terras. Bij de ingang van het terras dat rond het restaurant is ingericht, staat een grote kerel. Met een zakdoek rond zijn gezicht, lijkt een Italiaan. Uiterst vriendelijk en brengt ons naar een tafeltje in de zon. Het eten is heerlijk, met olive bread, heerlijke salade en pasta. Voor mij een Pinot Grigio, een Pellegrino voor Marco. Hier hanteert de Police zero tolerance als het gaat om alcohol en rijden. Wat enorm genieten en met weer twee heerlijke dagen achter de rug van dit uitje rijden wij naar huis.

De dagelijkse briefing van Cuomo geeft iedere dag cijfers weer. In de staat New York gaat het steeds beter. Aantallen besmettingen en doden gaan in rap tempo omlaag en zijn inmiddels heel laag. Zo’n 28 andere Staten vertonen enorme stijgingen van besmettingen en doden. Het is op het nieuws te zien hoe men daar omgaat met het naleven van de voorschriften, daar word je niet blij van. Wij vinden het prima om de rest van onze vakantie in de buurt van Hoboken te vieren, er is nog genoeg te doen en te zien en van te genieten nu alle winkeltjes en terrassen van restaurants weer opengaan. Na ieder bezoek worden stoelen en tafels driftig schoongepoetst en draagt iedereen hier in de buurt maskers. Daarbij is het schitterend zomers weer.

Dinsdag rijden wij naar Alpine Marine. Dit ligt langs de Hudson net voor Closter. De natuur is zo mooi hier en onderaan de enorme rotspartij kun je parkeren voor 5 dollar. Nergens hoef je hier te betalen om te parkeren dus wij verwachten heel wat van dit gebied. Bij de slagboom betalen wij een jonge scholier die op een kruk in de hete zon zit. Eenmaal beneden aangekomen, treffen wij een vervallen haven. Er ligt wel een aantal erg mooie jachten en zeilschepen. Verder is het een enorme pauper. Zelfs de paden langs de Hudson zijn ranzig en compleet verwaarloosd. De route met de auto ernaartoe was schitterend maar dat is het.

We zijn dus alweer snel terug bij de auto en rijden naar de Target. Laten wij daar eens kijken wat ze hebben aan korte broeken. Geen moment bij stil gestaan maar naast de enorme Food afdeling hebben zij naast electronica, ook een deel ingericht met meubelen en kleding. Zij hebben dus hartstikke leuke korte broeken, $19.99 per stuk. Marco zoekt er twee uit. Passen kan niet, want de pashokjes zijn afgesloten.

Bij de kassa krijgen we nog een korting en rekenen wij $13.00 per short af. Jemig, dat hadden wij wel eerder kunnen verzinnen.

Na het afrekenen lopen wij naar de Starbucks die in deze Target gevestigd is. Hier hebben wij op onze eerste dag onze eerste koffie gedronken. Zo’n vier maanden geleden. De stoelen waar wij toen op zaten aan het raam staan nu ondersteboven op de barretjes. 

Toen het in de week van 16 maart allemaal ging sluiten in New York en New Jersey, dachten wij dat we in ieder geval nog een koffie bij deze Starbucks konden halen. De supermarkt was immers ook open. Maar helaas, alle Starbucks hadden alle vestigingen afgesloten, ook degene die binnen de supermarkten gevestigd zijn. Teleurgesteld liepen wij destijds weer naar onze, toen nog rode Jeep. In die periode kwamen mensen plots zonder werk en alles ging beetje bij beetje op slot. Eenmaal aangekomen bij onze rode Jeep, werden wij aangesproken door twee kerels vanuit een grote pick-up. Of wij de deuk in onze auto wilden laten repareren, want daar waren zij de beste in. De deuk was ons opgevallen nadat wij de auto hadden geparkeerd het weekend ervoor in Brooklyn. Daar moest je de sleutels afgeven en parkeerde de man je auto ergens in zijn Parking. Doen ze hier wel vaker. Eenmaal thuis ontdekten wij een enorme deuk in de voorbumper. Moet er wel hard aan toe zijn gegaan, want het was een enorm stevige bumper. Tsja. Bij het inleveren is er niets over gezegd en hebben wij er later ook niets meer van gehoord. Maar goed, deze chauffeur rijdt dus al de hele tijd rondjes over de enorme parkeerplaats van de Target en wij zien al een tijdje dat hij verschillende mensen aanspreekt. Om deze reden dus. Marco zegt dat hij de deuk prima vindt passen bij de auto maar de mannen blijven toch aandringen. Hierop zegt Marco, ‘Listen, I don’t care, it’s not my car!’ “Ah, OK. No prob, thanks Bro.” De mannen rijden weer een nieuw rondje. Toch mooi, iedereen kwam zonder werk, en deze mannen proberen op deze manier werk te vergaren om toch nog wat te verdienen.

Dat is dus allemaal alweer lang geleden. Ongelofelijk.

’s Avonds lopen wij de straten door in Hoboken, wij doen een drankje op een terras in de zon. Wij willen kijken of wij ergens op een terras wat kunnen eten. Gister zo enorm van genoten bij Olive Garden en het weer is zo schitterend. Na het drankje bij Urban Coal House, lopen wij langs City Bistro. Ha! Hij is weer open en er is plaats zat op het dakterras! Geweldig. Dat is dus de derde keer dat wij hier eten in die vijf keren dat wij überhaupt ergens hebben gegeten. Wij zitten weer heerlijk in de zon, super gezellige sfeer hier. Een bar met tafels er omheen (met lege tafels ertussen gelaten) en aan de andere kant van het dakterras een bar voor als je alleen een drankje wil doen. Hoe het daar precies geregeld is met social distance weet ik niet. Wij zien vooral veel jonge mensen die kant op gaan.

’s Avonds wilden wij nog naar de Cuomo Bridge Deze is mooi verlicht omdat gister het fiets en voetpad geopend is. Cuomo vertelde heel trots over deze achievement en opende aan het slot van zijn dagelijkse briefing deze nieuwe paden op de naar zijn vader vernoemde brug. Vandaag is de verjaardag van zijn inmiddels overleden vader. 

We moeten een andere avond kiezen, wij hebben teveel bier en wijn genuttigd. Zero tolerance, waren wij even vergeten. Ander keertje dan maar.

Wat een heerlijke avond weer, heerlijk eten, schitterend plekje in de zon en erg vriendelijke mensen.

Woensdagochtend ontvangen wij een mail. Er ligt een cheque op de tweede etage, op het kantoor van Dharma. Een vergoeding van ons hotel incl parking voor de dagen dat er geen internet was en wij thuis niet konden werken. Marco had de rekening ingediend met een duidelijke tekst. Ook dit regelt de beheerder dus weer ontzettend netjes. De cheque moeten wij inwisselen bij een bepaald kantoor van de Chase bank. Alle banken in de buurt zijn nog gesloten, maar wij vinden een vestiging die wel open zou moeten zijn. Kijken of het werkt, wij hebben namelijk geen bankrekening hier. Wij vinden de bank, hij is inderdaad open! Informatie op internet klopt dus gelukkig. Ook hier weer allervriendelijkst personeel en wij krijgen de cash uitbetaald. Jemig, goed gelopen weer. We hadden het eigenlijk al een beetje afgeschreven, naast de noodzaak hebben wij er uiteindelijk ook van genoten.

Wij rijden door naar New York City. Wij parkeren onze auto bij de Lincoln Tunnel. Ook hier geven wij de sleutels af en wordt onze auto geparkeerd. Wij lopen naar de Vessel. Deze hebben wij alleen van een afstand gezien toen wij in ons eerste weekend over de High Line liepen. Toen was alles nog kaal en was het erg koud, nu is alles groen en staat alles mooi in bloei. Echter, de High Line is geheel afgesloten en de Vessel uiteraard ook. Maar prachtig om de Vessel nu van dichtbij te kunnen bekijken. 

Overal in NY is men weer druk aan het werk in de bouw. Waar je ook kijkt staan gebouwen in de steigers of zijn in aanbouw. Bij de Vessel lopen wij een straat in. Opvallend is dat er heel veel veiligheidsmensen op straat staan. Een kant van de straat is afgezet met pionnen. Ik twijfel even maar volgens Marco moeten wij deze kant op. Een veiligheidsdame gebaart een beetje. ‘You can go right through’. Als wij de dame passeren roept zij nog ‘be careful!’ Wij kijken omhoog en zien in de lucht recht boven ons een werkelijk mega groot stalen container aan een ketting bungelen, geketend aan een reusachtige hijskraan en omhoog gehesen worden. WHOW! Allemachtig, hier hadden wij niet op gerekend. Hoe kunnen zij ons nu door deze straat laten gaan!? Het ding hangt werkelijk recht boven ons. Zal zij een calculatie hebben gemaakt en gedacht dat als het gevaarte neerstort dat het aan de andere kant van de straat neerploft oid?? Niet naar boven kijken, snel doorlopen, als ie op ons stort zijn wij in één klap geplet, voelen we niets van. Jemig, eenmaal uit de gevarenzone moeten we een beetje lachen van de zenuwen en onze hartslag weer even tot een normaal level laten komen.

Het is een ongelofelijke herrie van timmeren, zagen en weet ik wat nog meer voor constructie lawaai. De winkels zijn nog steeds dicht, zoals ook gecommuniceerd natuurlijk. Ontzettend veel etages zijn nog steeds gebarricadeerd met houten platen, als voorzorg vanwege de eerdere rellen. Wij lopen door naar de Washington Square Arch.

Ook hier is het waanzinnig druk. Men heeft van alles uitgestald in het kader van protest ivm BLM, veel bijzondere types die zichzelf compleet geschminkt hebben, wat flower power types die in trance bewegen op bijzondere muziek etc. Wij zijn hier nog nooit eerder geweest en hebben het wel gezien. We lopen verder de stad door, kunnen op een terrasje dat er fris uitziet een lekkere toast met een heerlijke verse juice nuttigen. Aan de rand van de stad is het weer een plezier om door de straten te lopen en weer andere mooie gebouwen te ontdekken. Meer naar het centrum is de stad echt wel smerig. Bankjes, straten en gevels zal ik niet in detail beschrijven maar de sporen van de vele zwervers zijn behoorlijk zichtbaar. 

Terug bij de auto rekenen wij $65 parkeergeld af. Zó lang hebben wij er niet gestaan.. We moeten maar een gemiddelde nemen, een goedkope short wegstrepen tegen een wat duurdere Parking.

’s Avonds eten wij op het terras bij Johnny Pepperoni, een paar straten van ons appartement. Daarna nog een drankje aan de Hudson. Perfect weer in een perfecte stad. Heerlijke vakantie zo. Ik probeer de tijd vast te houden, maar het vliegt werkelijk voorbij. Wij gaan ‘dit leven’ enorm missen.