1e Werkweek: 2e Werkdag | 3 Maart 2020

3 Maart

We zijn te laat naar bed gegaan, 21.30u locale tijd. Om 02.45u gaat mijn wekker, het doet gewoon pijn. Hmm, gaat misschien toch wat tegenvallen, Europese werktijden aanhouden. Ik val weer in slaap. Om 03.05u schrik ik wakker en 3 minuten later zit ik aan de keukentafel, ingelogd in de virtual workshop dag 2. Mijn collega’s in Europa zijn al on-line natuurlijk, is resp 08:00u, 09:00u en 10:00u in de ochtend voor hen. Collega uit de UK, uit Hongarij, uit Zwitserland en Roemenië. Zij moeten hard lachen maar verontschuldigen zich ook. Morgen moeten we echt wat later beginnen. Maar nogmaals, ik wil geen pain in the enz zijn. Is mijn keuze dat ik 10.000 km verder op ga wonen voor een half jaar en mijn werk te willen blijven doen in Nederland. Maar de Program Director zegt, ‘we all make choices in life, but that doesn’t mean you need to get punished for that!’ Ja, zit best wat in. Ze heeft het al vast gezet, morgen starten we 1,5 uur later. Jippie 😢Ik kijk er nu al naar uit. 

Maar hoe dan ook, het is natuurlijk een ongelofelijke mazzel dat ik gewoon mijn werk op deze manier vanuit hier kan blijven doen. Daar ben ik zo geweldig blij mee! Ik had op het moment zo maar een heel andere opdracht kunnen doen, voor een Nederlands bedrijf zoals mijn vorige opdrachten. Dan is het toch een heel ander verhaal. 

Marco slaapt uit, tot 05.30u. Hij schuift bij mij aan, aan onze keukentafel. Misschien denkt hij dat hij solidair moet zijn, maar dat hoeft natuurlijk niet. Wel stuk gezelliger zo, al zit ik met een headset op om niet teveel lawaai te veroorzaken. Rond 06.00u voel ik mij inmiddels een stuk fitter. Marco werkt weer even vanuit huis en vertrekt rond 07.15u. We worden nog echte ochtend mensen! Nou, denk het niet hoor. 

Vandaag moet ik een Deployment Detailed Level Design Deck samenstellen. Moet vandaag af want de Program Director gaat overmorgen voor 2 weken met vakantie. Morgen moeten we het Deck bespreken en finaliseren. Dit maakt dus dat ik moet doorwerken en pas om 15:15u locale tijd mijn Deck klaar heb en mijn computer afsluit. Hmm, 12 uren weer vandaag, lijkt wel Nederland. Tussendoor ben ik wel even gaan wandelen, we hadden een korte break ingelast. Schitterend weer, zo’n 10 graden. Terug thuis, ben ik enorm fit! Ik neem mij voor om na het werk naar Staples te lopen voor een muismat en een nieuw notebook, deze is alweer bijna vol. Maar tegen de tijd dat ik kan afsluiten, giet het hier. Morgen dan maar. 

Ik bereid het eten alvast voor en doe nog wat wasjes. Nu ik color catchers heb, hoef ik de broeken niet meer 1 voor 1 apart te wassen. Dat scheelt. Ik word nog eens de perfecte huisvrouw! That’ll be the day. Ik had al uitgevonden dat de wasmachine een oorverdovend lawaai maakt, dus die kan ik niet aanzetten als ik aan het werk ben. Dan denken ze dat er een helikopter naast mij opstijgt, kan niemand mij meer verstaan in de calls. Verder verbaas ik mij over het toiletpapier. Dat lijkt wel tule! In Nederland hebben wij volgens mij 3-laags of 2-laags, hier hebben ze 0,5-laags! Maar goed, tis bijna op dus hopen dat wat wij aangeschaft hebben, beter is. Ik maak de groenten schoon, bloemkool en broccoli en krieltjes. Ik was gestart de aardappeltjes te schillen, maar met een een mega kartel mes is dat best lastig. Nadat ik voor een tweede keer in mijn handen snijd, besluit ik de aardappeltjes in schil te koken. Even goed schoonmaken, kan best zo.

Marco heeft weer een goeie dag. Is ook niet helemaal fit vandaag maar wel een goeie dag en al mooie dingen voor elkaar gekregen. De learnings en ervaringen die hij meeneemt vanuit Nederland werpen hun vruchten vandaag al af. Dat is heel fijn. De CFO nu ook in levende lijve in de US ontmoet, erg leuke dame die ook heel enthousiast is en blij dat hij er ‘eindelijk’ is. Marco heeft al redelijk zijn draai gevonden. Dat gaat best snel. Heel fijn! Vanochtend heeft de US Controller een verlengsnoer voor Marco meegenomen. Hij heeft gister een extra bureau bij laten plaatsen zodat Marco naast hem kan werken maar er is geen stopcontact. De man is van vanochtend naar zijn basement afgedaald, op zoek naar een verlengsnoer. Hij haalt een oud gaar kastje met een enorm snoer tevoorschijn. Fantastisch! Marco grapt nog dat hij begrijpt dat hij voor de kerst weer vertrokken moet zijn, anders heeft hij een probleem met zijn vrouw, kan de kerstboom niet verlicht worden. Hilarisch. 

Marco heeft over de dag nog veel contact met zijn collega’s uit Nederland, die werken hier en daar ook zijdelings aan het project, supporten waar nodig en daar kan iedereen nu zijn voordeel mee doen. Ervaringen opgedaan in Nederland leiden tot de juiste gezamenlijke adviezen voor het project hier. En dat is nou net de bedoeling. Er wordt op tijd een onnodig complex, no-use Tool gekilled in plaats van dat deze Tool wordt geïmplementeerd met alle gevolgen van dien. Dat is alvast bespaard, perfect.

Buiten al die zakelijke verbeteringen en efficiëntie is het vooral ook mooi dat je op kantoor echt het werkende Amerikaanse leven meekrijgt. Dat is het echte leven dat je dan ervaart, hetgeen werkelijk het verschil maakt. De manieren, uitdrukkingen, gewoontes, omgang etc, geweldig mooie ervaringen. Als hij ‘savonds vertrekt bijvoorbeeld, zegt hij de ‘basement’ collega gedag die hem toeroept, ‘Bye, take it easy Marco!’ Nou uh, ja, ik was niet van plan het niet easy te taken.. C u tomorrow!