5e Werkweek | Maandag 30 Maart

Deze dagen ligt New York er compleet verlaten bij, waarschijnlijk heeft het er nog nooit zo uitgezien. Het straatbeeld toont momenteel vooral die kenmerkende stoom uit de putten. Deze stoom is afkomstig van de electriciteitscentrale aan de East River. De stoom gaat naar kantoren, om de machines te laten draaien, voor de airconditioning en voor het opwekken van elektriciteit en stadsverwarming.

De verhalen vanuit de ziekenhuizen blijven maar komen. Inmiddels is er wederom een verpleegkundige overleden. Een gepassioneerde kerel met enorme toewijding de patiënten te helpen genezen. Hij is 48 jaar oud en zijn zus deelt een wanhopige noodkreet van haar broer terwijl hij de verzorging in het ziekenhuis op zich nam, dat de bescherming van het personeel dramatisch is, de enorme tekorten, etc. Personeel staat regelmatig acute patiënten aan te sluiten op beademingsapparatuur zonder enkele bescherming.

Sommige ambulance personeelsleden slapen in hun auto, tussen hun bijna ondoenlijke shifts door. Om het risico te vermijden dat zij hun gezinnen thuis zouden kunnen besmetten.

Ook New York Police Department blijft niet gespaard. In drie dagen tijd verliest het korps 3 van haar medewerkers. Allen hadden onderliggende ‘milde’ gezondheidsissues. Er wordt met onmiddellijke ingang ingevoerd dat zwangere personeelsleden of leden met onderliggende gezondheidskwalen toegestaan is om thuis te blijven, niet te werken.

Vandaag is het enorme schip, US Naval Hospital Ship, aangekomen in New York en ligt bij Pier 90. Volledig ingericht als emergency ruimte met 1,000 extra IC bedden. Dit schip neemt de non-corona patiënten over die zich nu op de IC afdelingen bevinden in de ziekenhuizen. 

Los hiervan zijn er 76,000 vrijwilligers die zich inmiddels hebben aangemeld to help the Medical professionals in de omliggende ziekenhuizen.

Vanochtend om 03:45u opgestaan. Ik neem twee espresso’s en een groot glas water. Om alvast mijn keel te smeren maar ik weet dat het niet veel zal uithalen om te voorkomen dat ik klink als een zware shag roker. Om 04:00 heb ik mijn eerste call, met mijn drie favoriete collega’s. Vraag mij niet hoe het kan maar ons gehele team bestaat uit bijna alleen maar vrouwen. Leuke maar ook zeker capabele vrouwen wel te verstaan ☺️ . Mag ik dat zeggen.. Maar goed, mijn stem. Het smeren blijkt wederom kansloos maar ze herkennen mij nog steeds. What you hear is what you get. Na 10 minuten klink ik alweer redelijk wakker. Wij hebben vanochtend dus een overleg ivm de planning en om 05:00u hebben wij het Project Leadership Team overleg. Wij nemen het PLT mee door onze slides en bespreken verschillende opties. 

Marco heeft een drukke dag. Vanaf 06:00u in calls, wij gaan nog wennen aan dit ritme! Over twee dagen gaan zij live. Hij blijft nog steeds ijzig kalm terwijl ik weet dat er ontzettend veel speelt. Ik probeer daar telkens wat van te leren maar slaag er niet altijd even goed in.

Vandaag wordt onze straat met grote blazers schoon geblazen en worden de boomperken van verse aarde voorzien. Fijn om deze mannen zo lekker bezig te zien op die manier.

’s Avonds voor het eten besluiten we nog even naar buiten te gaan. Er zijn voornamelijk hardlopers op straat en hier en daar een ouder met kindje. Iedereen loopt met een grote boog om elkaar heen. 

Wij lopen richting het Noorden, langs de Hudson. Waanzinnig mooie omgeving, boulevard en huizen. Aan de overkant bij Pier 90 zien wij het drijvende IC complex liggen. De enorme schuit valt amper op aan de overkant van New Jersey. Ambulances rijden af en aan voor het overbrengen van de non corona IC patiënten vanuit de ziekenhuizen naar het schip. 

Het regent een heel klein beetje, de temperatuur is goed. Heerlijk om buiten te zijn. Wij lopen de boulevards af en beklimmen een steile trap, een berg op naar JFK Boulevard in Weehawken. Dat biedt een schitterend uitzicht. Vanaf deze hoogte kijk je in een enorme diepte op de onderaan gelegen huizen en het vergezicht van Manhattan. Wij lopen de straten door, dit is wel een stukje goudkust van New Jersey.

Zo’n 1.5 uur later lopen wij weer langs de Hudson naar huis. De avond is al behoorlijk gevallen en alle verlichting geeft een nog mooier beeld. ’t Empire State Building is weer prachtig verlicht met vanavond het thema van het Rode Kruis ter ere van alle Emergency workers. De punt van de toren licht rood en wit op, het deel daaronder geeft een ritme van een heartbeat, twee keer rood.

In Hoboken komen wij weer langs de pharmacie. Ik zie allerlei dozen naar binnen gedragen worden aan de achterkant van het gebouw. Marco rolt met zijn ogen dat ik voor de 35ekeer naar binnen wil gaan om te kijken of er inmiddels handsanitizers geleverd zijn. Bij de ingang staat een enorme stapel lege pallets buiten voor de deur en hele pakketten geplette kartonnen dozen. Ik zie iets van ‘kleenex’ vermeld staan op 1 van de afgedankte verpakkingen. Ik krijg nu echt goede hoop. Ik ga naar de inmiddels voor ons bekende dame bij de kassa en stel voor de zoveelste keer mijn vraag ‘did you receive by any chance some handsanitizers today?’ De dame mompelt iets, loopt bij haar kassa vandaan en scheurt een klein doosje open dat bij haar op de grond staat. Hah! Finally! De dame zegt dat het slecht very small botteltjes zijn, maar I don’t care. Ik ben helemaal blij, ik mag er drie kopen. Eenmaal thuis kookt Marco weer een heerlijke maaltijd. Het was een geweldig mooie avond! En dat voor een maandag 💑