9e Werkweek | Vrijdag 1 t/m Zondag 3 Mei

Vrijdag einde dag maken wij koers naar AVIS vijf blokken verderop, om onze corona upgrade op te halen. Dit keer is het een Ford Explorer. De NY Police rijdt ook rond in dit soort auto’s. ‘Ons’ exemplaar is de laatste nieuwe versie, dus kan nog van pas komen bij een eventuele achtervolging mochten wij gesnapt worden when crossing States of in het onwaarschijnlijke geval ons e-toll kastje, dat op het midden van de voorruit is geplakt, hapert tijdens het scannen. Om verspreiding tegen te gaan wordt erop gehamerd vooral thuis te blijven, je te bewegen binnen een zekere straal van je woonplaats, dus zeker binnen je State te blijven. Wij zitten op de rand New York – New Jersey. Wij hebben vooral veel met de Staat New York maar wonen in New Jersey. Verder is het niet de bedoeling lange afstanden af te leggen, als toerist andere plaatsen te bezoeken enz. Dat doen wij natuurlijk wel, willen onze tijd zoveel mogelijk besteden om zoveel mogelijk te zien nu wij hier zijn. Daarbij gaan wij drukte uit de weg. Als het ergens te druk is rijden wij door of nemen een andere wandelroute. In feite is het in onze eigen omgeving in Hoboken vaak erg druk met mensen en steek je constant de straat over om mensen te ontwijken en rustige plekjes langs het water uit te zoeken.

Ondanks het feit dat er slechts 3,500 miles op de teller staat van onze upgrade, is hij goed gebruikt en niet schoongemaakt. We zijn inmiddels redelijk geroutineerd en poetsen de bolide totdat het weer een beetje ‘eigen’ voelt. Zo komt een wagenpark ook schoon.

Het is een heerlijke auto, ligt als een blok op de weg, zit als een vorst en de grijns op Marco’s gezicht geeft aan dat hij er heel blij mee is. Ik vind ‘m vooral erg groot maar heerlijk om méé te rijden, als passagier. Ik denk dat wij deze niet meer gaan inleveren, ervanuit gaande dat wij hier langer dan een maand blijven vanaf vandaag gerekend.

’s Avonds rijden wij langs de Hudson in Noordelijke richting via Park Ridge, naar Chestnut Ridge, Nanuet en Tappan over de Mario Cuomo Bridge en via Yonkers, Midtown Manhattan via de Lincoln Tunnel uiteindelijk terug naar huis. Onderweg mooie natuur en schitterende vergezichten bij ondergaande zon.

Zaterdag is het dan eindelijk een schitterende zonnige dag met temperaturen boven de 20 graden. Vandaag plannen wij naar Woodstock. Wij hebben de 102,7 fm radiozender WNEW*New York aan staan en om ons in de sfeer te brengen, spelen ze Jimi Hendrix en Co. Tsja, toeval bestaat niet. 

We weten op voorhand dat uiteraard alles gesloten is maar genoeg te zien denken wij. De route ernaartoe is wederom schitterend vooral zodra je van de highway af bent. Het is duidelijk een heel stuk drukker op de autosnelwegen. Vooral motoren razen voorbij. Links en rechts halen zij auto’s in, met een behoorlijke snelheid, een boel ronkend en knetterend kabaal en in grote getalen. ‘Doe toch voorzichtig’ is je eerste reactie. De wegen zijn in dit gebied een stuk beter maar nog steeds redelijk ‘Belgisch’. 

Na een half uurtje op de snelweg naderen wij een stoet zwaailichten. Die blijken van politie auto’s en ambulances. Stapvoets rijden wij door een groep stilstaande motorrijders, motoren en auto’s. Links langs de kant hangt een jongen (denk ik, hij heeft zijn helm nog op) over het zadel van zijn witte race monster. Het lijkt of hij staat bij te komen of staat te huilen, de motor staat overeind maar de motor is helemaal aan puin. Je krijgt er de kriebels van. Andere motorrijders rennen naar hem toe, lijkt allemaal net gebeurd maar politie auto’s en ambulances staan er al. Je hoopt maar niet dat een bestuurder of passagier al in die ambulance ligt. 

Goed, door naar Woodstock, Bethel.

Het is nog een heel stuk binnendoor naar de plek waar het Woodstock festival destijds plaats vond. Van vrijdagmiddag 15 augustus tot maandagochtend 18 augustus 1969. Zo’n 450.000 mensen kwamen naar dit spektakel. Als je daar toch bij hebt kunnen zijn. Met onze inmiddels lange lokken zouden wij ook niet hebben misstaan in 1969.

Het is uiteraard een enorm terrein. Wij parkeren onze Police car bij een klein terrein dat gelegen is langs de weg. Hier vinden wij een gedenkplaatsje met the Woodstock Memorial Plaque, de artiesten die optraden en een boom waar men allerlei herinneringen hebben opgeprikt, foto’s, messages, etc. Om de boom heen allerlei prullaria die men hier heeft achtergelaten. Er staan hekken om dit gedenkplaatsje, daar willen wij niet overheen klimmen. Wij lopen de weg naar beneden en vinden daar een slagboom met portiersloge zonder portier. De signs ‘Property Patrolled’ negeren wij en lopen langs de slagbomen een weg van ‘30% steep’ omhoog de berg op, een echte kuitenbijter. Het uitzicht bovenaan de berg is ontzettend mooi. 

Het enorme terrein ligt er heel mooi bij. Mooi opgeknapt en onderhouden, en commercieel natuurlijk. Geweldig om rond te lopen, enorm terrein ingericht voor verschillende functies met betrekking op festivals en art exhibitions. Er is een museum maar dat deel is geheel afgesloten. Verder dan de ticket loges komen wij niet. Wij lopen rondom het gebouw en vinden oa een park met bruggetjes, een openlucht theater, main viewpoint en een terras grenzend aan een gebouw. Op dat buitenterras horen wij muziek, hey toch een teken van leven? Op dat moment komt een oude baas naar buiten, hij mompelt ‘all’s closed’ We reageren een beetje verrast als onwetende toerist. Op onze vraag ‘when will it be open again?’ herhaalt de man alleen ‘all’s closed, all’s closed’. Of hij spreekt slecht Engels of hoort ons niet of denkt ‘stomme eigenwijze Dutch, wegwezen’. Wij danken de man en vinden een andere slagbomen met loge zonder portier en lopen met een omweg terug naar onze auto.

Via weer een andere route gaan wij weer richting Hoboken. Wij nemen de route naar de Cuomo Brug, deze moeten wij van dichtbij zien en betere foto’s maken. Miles ervoor wordt de brug al aangegeven op de verkeersborden. Niets teveel gezegd, ik snap dat Andrew trots is op zijn werk, ik zou ‘m ook naar mijn vader vernoemen, wat een schitterende imposante brug.

De Mario Cuomo Bridge vervangt de Tappan Zee Bridge (1955). De 5 km lange brug over de Hudson verbind Tarrytown en Nyack en is gebouwd tussen 2013 en 2017. Andrew Cuomo kreeg het voor elkaar om de brug te vernoemen naar zijn overleden vader ondanks de vele protesten en weerstand van omwoners en de familie van een voormalig NY Governor Malcolm Wilson wiens naam van origien was verbonden aan de brug. Vele omwoners noemen de brug stug de Tappan Zee Bridge.

Nadat wij over de brug aan de overkant van de Hudson uitkomen, nemen wij een afslag richting de Hudson. Heel toevallig komen wij uit bij een stationnetje in Dobbs Ferry. De auto parkeren wij voor dit stationnetje. Wij moeten door dit station lopen om aan de andere kant van het spoor en zo bij de rivier uit te komen. Wij willen namelijk nog wat mooie foto’s van een afstand nemen van de brug.

Wanneer wij het stationnetje uitlopen komen wij bij een recreatiepark aan de Hudson uit. Hier is het heel behoorlijk druk. Families met kinderen zitten bij elkaar, in een kringetje op een stoel of in het gras maar allemaal op enige afstand en hebben erg veel plezier. Gezellige drukte. 

’s Avonds proberen wij tiramisu te maken. Beetje behelpen zonder de juiste keukenspulletjes en met de hand kloppen maakt dat het geheel waterig blijft. Hij smaakt wel best goed. We laten hem nog wat langer in de koelkast staan maar de volgende dag is het nog steeds tiramisoep 🤨

Zondagochtend vertrekken wij lekker op tijd naar Coldspring. Wij hebben zin om een mooie wandeling door de bergen te maken. Telkens als wij langs rijden, afgelopen weken, zien wij veel auto’s langs de weg geparkeerd staan en zijn alle paden toegankelijk. Als we nu op tijd zijn, zijn wij de drukte misschien voor. Wanneer wij aankomen bij Coldspring zien wij gele linten langs de weg om de rotsen gespannen. Politie staat bekeuringen uit de delen aan een enkele auto die toch zijn auto geparkeerd heeft. Gele lint om de auto gewikkeld of over het dak, bijzonder dat je denkt dat toch te kunnen doen. Wij rijden door en parkeren onze auto weer bij het kleine winkelstraatje, voor de supermarkt van vorige keer. Wij lopen langs de weg richting de wandelroutes door de bergen. Wij zien al snel dat alle paden door de bergen zijn afgesloten. Grote blokken zijn geplaatst met warnings en ook het deel langs het water is afgesloten. Wij lopen nog iets door en worden aangesproken door een bewoonster die in haar tuin met een kan water in haar handen staat. Hi! All routes are closed, you can not go any further. You can walk on but cars are driving 40-50 miles an hour. But you’re choice. We zijn beetje teleurgesteld maar dan lopen we nog een keer dat leuke dorpje door, die leuke straten met die fraaie veranda’s met schommelbanken en -stoelen. De mooie huizen, allemaal anders maar passen perfect bijelkaar. Wij lopen terug naar onze auto en doen ons weekboodschappen bij de supermarkt. Als wij het dorpje uitrijden, komen wij allemaal auto’s tegen, stijf tegen de gele linten geparkeerd. Hoezo, ik maak dat zelf wel uit.. its a free country! Bijzonder maar voor ons geen bergwandeling, volgende keer beter. Anyway, was gezellig en fijn een stukje rijden 😀

Terug in Hoboken hebben wij zin in een fris wit wijntje op ons dakterras. Het is prachtig weer. Witte wijn blijkt niet meer aanwezig in onze winecellar. Komt goed uit want wij hebben zin in een uitje naar de wine store. Goed bevallen vorige keer. Wij nemen ons tasje mee op weg naar de winkels en natuurlijk bewapend met bivak, doekjes en sanitizer. In de winestore zijn ze druk met poetsen en vloerdweilen. Wij maken weer ons rondje en zoeken mooie wijnen uit. 5 Wijnen hebben wij uitgezocht, enkele witte uit de koeling want die krijgen wij thuis niet meer op tijd koud. Bij het afrekenen zegt de man, dat als wij 6 flessen kopen, wij 10% korting op het totaal krijgen. Hollanders als wij zijn, halen wij nog een fles uit de schappen. Vervolgens zegt de man, als wij een doos van 12 flessen nemen, wij 20% korting krijgen. Nou, dat gaat ons zelfs wat ver, meer misschien omdat wij ook nog naar de rivier willen wandelen. Dus wordt het een wat zware wandeling. Onderweg komen wij langs de City Bistro. Natuurlijk nog steeds gesloten, treurige donkere bedoening. Voor het restaurant zit een zwerver, het valt mij op dat het een wat nette zwerver is. Of misschien is hij een beginnende.. Hij heeft best een nette en schone jas en ook de rest is niet meteen zo onverzorgd zoals wij hier gemiddeld zien. Hij hangt een beetje onderuit over het stoepje voor de zaak. Hij heeft een speakertje naast zich staan, kabel in het stopcontact dat buiten in de gevel beschikbaar is. Wat zonde van zo’n leven maar zoals Cuomo zegt, kiezen die mensen hiervoor, willen zich onttrekken uit de maatschappij. Cuomo heeft zijn hele leven veel ingespannen voor de homeless en is nog steeds erg begaan met ze. Wij lopen door naar de waterkant langs de Hudson, willen gewoon even op een bankje zitten, mensen kijken en genieten van het uitzicht op Manhattan. Marco zegt, duidend op ons wijntasje, ‘allebei een fles?’ ja, een fles water zul je bedoelen. Deze had ik van thuis meegenomen en in het tussenvakje van de tas gestopt. Als wij hier nu een wijnfles aan onze mond zetten denk ik dat de zwerver van zojuist meteen bij ons aanschuift.

Er zijn twee bankjes naast elkaar vrij, super en nog schoon ook, althans zo ziet het eruit. Er is een boel te zien, heerlijk even zo. Op een paar meter afstand staan drie van onze auto’s dik naast elkaar geparkeerd. De politiemannen die bij deze auto’s horen, lopen wat heen en weer, wij denken ivm handhaven. Maar al snel komt er een enorme takelgigant aangereden. A&L staat op de auto en op de achterkant van het shirt van de man. Goede zaken zo op een zondag, dubbel tarief voor Annie & Leo. Leo loopt druk heen en weer samen met de Police men. Nu zien wij een grote witte pick-up, pontificaal midden op breed deel van de boulevard langs het water geparkeerd. Best bijzonder om je auto daar neer te planten.. Inmiddels zit Leo weer in zijn takel en met flink vertoon rijdt hij achteruit richting witte pick-up. Gelukkig is er 1 agent die de wandelaars gebiedt op afstand te blijven. Binnen no-time hangt de witte pick-up hulpeloos aan de takel en is de eigenaar inmiddels ook ter plaatse. Heftig gebarend en protesterend probeert hij nog te redden wat er te redden valt. Maar Leo laat het aan de agenten en stapt onverstoord zijn takel in. Boem-boem-kleng de stoepen af en weg. Op naar Annie die de factuur kan printen. De agenten stappen nu ook in hun bolides en vertrekken. De man is druk aan zijn telefoon, waarschijnlijk om een vriend met auto te regelen zodat hij de takel achterna kan om zijn auto weer terug te halen. Ter plekke hetzelfde betalen en iedereen weer naar huis is te efficiënt. 

Goed, spannender wordt het niet. 

Eenmaal thuis, nemen wij een fles witte wijn (én glazen) mee naar het terras. Nog wat boekjes en onze laptops om werk af te maken. Het is heerlijk weer. Heerlijk in de zon, halen wij de kurk van de fles (had ik beneden al voorbereid), schenken de glazen in, proost! We voeren hele gesprekken samen, hoe wij het hier ervaren, wat wij hier nog allemaal willen en kunnen doen, wat wij komende tijd überhaupt willen doen, wat wij onze kinderen mee willen geven, hoe wij hen willen supporten en dat soort diepzinnige onderwerpen. Na een tijdje vragen wij ons af, of de fles misschien lek is 😳 en die twee kaasjes hebben niet voor een heel goede bodem gezorgd. De avondzon geeft aan dat het al wat later is geworden. Van werken of boekjes lezen is niets van gekomen. Tijd om terug te gaan. Even voorzichtig op de trap, gelukkig hoeven wij maar één trap naar beneden 😎 Na het eten, heerlijke nacht geslapen.